Dag 56 Samen spelen & bedritueel (2)

   Vandaag ging ik met mijn mannetjes naar mijn goede vriendin C. Ze is net verhuisd naar 'nog iets verder weg' en we moesten een uur rijden. Dat was op het randje van wat Sam en Daniël aankonden, maar eenmaal aangekomen was het gelukkig snel goed. Jongste dochter S. van 4 jaar was thuis, ze had toevallig een vrije dag. In het begin moesten zij en Daniël allebei de kat een beetje uit de boom kijken. S. is niet zo praterig en Daniël is tegenwoordig ook erg verlegen in het begin. Ze waren dus in eerste instantie naast elkaar aan het scharrelen in de achtertuin, waarbij Daniël vooral achter het konijn aan zat - arm konijn.
   Op een gegeven moment ging Daniël ook steeds achter S. aan. Als zij ergens ging zitten deed hij dat ook. Ging zij het schuurtje in, dan Daniël ook. In het begin leek het alsof ze daar niet zoveel van moest hebben. Totdat we ze allebei kwijt waren. Waren ze samen onder een vlinderstruik gekropen en zaten ze tegen elkaar te fluisteren. Waar ze het over hadden weet ik niet, maar vanaf dat moment was het ijs gebroken. Gauw genoeg had Daniël de medaille van S. om zijn nek hangen en speelden ze samen indiaantje.
   Vervolgens verdwenen ze naar boven en hoorden we ze via het raam samen spelen. Ze konden het -zo te horen- goed vinden met elkaar. Voor mij heel gek dat Daniël boven ging spelen omdat ik gewend ben dat Daniël binnen mijn gezichtsveld aan het spelen is. (Stukje loslaten weer.) Achteraf kwam ik erachter dat hij zelf het trapje van de hoogslaper op en af klom, maar goed dat ik dat niet van tevoren wist, want trap af viel hij bijna tussen de treden door. Soms kun je misschien maar beter niet alles zien.
  
   Toen we net het bedritueel -dat van verstoppertje spelen, zie eerdere blog- deden, had ik Sam op de arm. We stonden verstopt achter een open deur. Ik zei tegen Sam dat hij zachtjes moest doen. Papa en Daniël waren ons ijverig aan het zoeken en Daniël wist echt niet waar we waren. Ineens liet Sam een hele harde boer en daar moest ik natuurlijk hartelijk om lachen, nou toen hadden ze ons zo gevonden!