Dag 43 Haastige spoed...

   Na aardig wat slechte nachten, besloten we vandaag -een dag eerder dan gepland- te kijken of ons thuis een betere nachtrust is gegund. Het plan was om na het middagdutje van Daniël weer naar huis te rijden. (Zodat we tijdens het dutje in konden pakken -we hebben geleerd van de heenweg.) Probleem was alleen dat Daniël de slaap niet kon vatten, want hij had vanochtend in de auto al even geslapen. Hij was eerst aan het kletsen, maar later aan het dreinen. Bovendien werd Sam ook nog wakker. Daardoor kreeg ik het gevoel dat ik haast moest maken -dan maar zonder dutje in de auto, dan zouden ze in de auto vast nog wel slapen. (Dat deden ze ook.)
   Toen we zo snel mogelijk alles in de auto hadden geladen, haalden we Daniël uit bed. Ik vroeg aan papa of hij de ramen boven nog had dichtgedaan, en dat was zo. Eigenlijk hoefde ik daarom niet meer naar boven, maar ik bedacht me ineens dat ik nog even het campingbedje wilde inklappen. Het was maar goed dat ik daarvoor toch nog naar boven ging, want daar waren Miemie en Knufje nog (Daniëls favoriete knuffels - zie eerdere blog). Anders waren we zonder hen vertrokken, dat was natuurlijk onvergeeflijk geweest. En ik wil me niet voorstellen hoe groot het drama dan 's-avonds thuis zou zijn geweest. Beneden gekomen gaf ik ze aan Daniël. 
   Vrijwel meteen daarna waren we klaar voor vertrek. Papa kwam met Daniël naar de auto -ik was vooruit gelopen met Sam- maar Daniël had Miemie en Knufje niet vast. Ik dacht: 'Wacht eens even, hier klopt iets niet.' Dus ik weer terug het al afgesloten huis in, op zoek naar de knuffels van Daniël. Ik zocht overal. In de woonkamer in alle hoekjes. In de slaapkamer beneden -want daar was hij het laatst geweest- op het bed, onder het bed, achter het bed, geen knuffels. Ik keek zelfs in de wasmachine, want dat was een favoriete plek voor Daniël om spulletjes in te doen, sinds we Knufje eerder deze week hadden gewassen. Daar waren ze ook niet. De badkamer dan? Geen knuffels. Ik begon een beetje wanhopig te worden en trok de deur van het toilet open. Daar lagen ze dan, in het fonteintje, waarom hij ze daar had verstopt? En wanneer hij daartoe zo snel kans had gezien? Geen idee. Ik was allang blij dat ik zo alert was geweest en had gemerkt dat hij ze niet meer vasthield. 
   Dat haastige spoed uiteindelijk toch niet goed is, daar kwam ik uiteindelijk pas thuis achter. Ik realiseerde me namelijk ineens dat ik nog een was met (deels) onze spullen in de droger heb laten zitten... Zucht!

PS Daniël was heel blij om thuis te zijn, hij haalde gelijk al zijn speelgoed uit de kast, binnen no-time zag het er hier uit alsof er een bom was ontploft.
PPS Hij ligt nu prinsheerlijk te slapen in zijn eigen bedje mét zijn knuffeltjes.