Vandaag was een speciale 'Daniël-dag'. Sam ging namelijk wel naar het dagverblijf en Daniël niet, die mocht lekker een dagje leuke dingen doen met papa en mama. Vanmorgen moest hij wel een beetje huilen toen ik Sam weg ging brengen. 'Ikke ook kindjes,' snikte hij. Gelukkig was het snel over.
Vanmorgen gingen we naar de plassen. Daniël heeft volop genoten van het scharrelen op het strandje met zijn emmertje en schepje. Af en toe ging hij even met ons het water in, maar eigenlijk vindt hij dat (nog) niet zo leuk. Hij heeft het snel koud. Als papa hem steeds wat dieper onder water hield dan zei hij heel hard hoofdschuddend: 'Lekker.' Niet lekker dus. Het liefst zit hij in een ondiep modderpoeltje op het strand. Zo'n kuil gegraven door een ander waar dan emmertjes water ingegooid zijn.
Vanmiddag hadden we bedacht naar het dichtstbijzijnde dorp te fietsen, daar is een pannenkoekenrestaurant, we wilden Daniël mee 'uit eten' nemen. Op de fiets vindt hij prachtig en dat doen we sinds Sam er is veel minder vaak, omdat die nog niet mee kan op de fiets. Dat uitstapje liep minder gesmeerd. Eerst kwamen we erachter dat mijn band lek was. Dan maar met de auto. Eenmaal daar bleek het restaurant op maandag gesloten te zijn. Toen kwam het ergens wel goed uit dat we met de auto waren, we zijn naar een ander pannenkoekenhuis gereden. Zo kwam het toch nog goed.
En nu ik dit schrijf ligt Daniël te huilen in bed, hij wil niet gaan slapen. Toch jammer dat zo'n leuke dag dan met zo'n heftige huilbui eindigt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten