Je zou haast niet geloven wat ik gisteren heb geschreven, als je vandaag bij ons was geweest. Vanmorgen was Daniël om vier uur wakker. (Sam om één, drie en vijf uur.) Daniël wilde echt niet meer in zijn bedje gaan slapen, hij huilde zichzelf compleet overstuur. Uiteindelijk -na een mislukte poging van mij om hem eerst de borst te geven en daarna weer terug te leggen- hebben we hem maar bij ons in bed genomen. Na een half uurtje draaien en wringen tussen ons in, viel hij toch nog in slaap tot zeven uur. In de tussentijd voedde ik Sam ook nog eens.
Papa gaf aan dat hij zich wat grieperig voelde en nam twee paracetamols voor hij weer terug in bed kroop. Ik zat dus met beide mannetjes beneden om zeven uur. Vanaf acht uur begon Daniël te dreinen en te vervelen. Om negen uur gaf ik aan bij papa dat ik er echt uit moest met de mannen, ook als hij niet mee wilde. Hij wilde wel mee en zat met twee huilende kinderen terwijl ik douchte. Daniël klaarde een beetje op toen hij hoorde dat we naar de bus van opa zouden gaan. (Opa en oma hebben een bus die verbouwd is tot camper en Daniël vindt het heel leuk om achter het stuur te zitten.)
We wandelden naar de camping-bij-de-boer van opa en oma waar we koffie dronken en Daniël op een trampoline sprong en geitjes bewonderde. Dat was verreweg het beste moment van de hele ochtend. Op de terugweg dreinde en zeurde hij de hele weg.
Tijdens het dutje van Daniël was Sam onrustig. En toen Daniël wakker werd ging hij gewoon vrolijk verder waar hij gebleven was. Hangend bij mama op schoot zeurgeluiden maken. Niets willen eten of drinken. Niet willen lopen of spelen. Opa en oma waren intussen weer bij ons, maar besloten terug naar huis te rijden omdat iets ondernemen met ons niet echt een reëele optie was en ze dan toch nog naar de verjaardag van mijn broer konden gaan. Tussen het dreinen en zeuren, bleef Daniël het ook steeds op een schreeuwen zetten als hij zijn zin niet kreeg. Enige rustpuntjes waren de tictacs die hij van oma kreeg. Dan was hij even stil en zei: 'Lekker.' (Je zou hem haast een heel doosje geven, ware het niet dat dag twee nog te vers in mijn geheugen ligt.)
Rond half vijf gingen we boodschappen doen, toen klaarde Daniël weer voor korte tijd op, tot hij naar bed moest. Dat was weer drama. Sam bleef -solidair aan Daniël- ook de hele tijd onrustig vandaag.
Wat zou er aan de hand zijn met onze mannetjes? Hebben ze heimwee? En als zij het niet hebben, krijgen papa en ik het op deze manier wel! We zijn geradbraakt... Je begint je dan serieus af te vragen of het thuis niet beter zou zijn.
ohh Birgit,
BeantwoordenVerwijderenTjonge het valt soms echt niet mee dat moederen. Als ik het lees denk ik direct aan vergelijkbare situaties en /of onze vakantie toen Jelle net een paar maanden oud was. Achteraf onthou ik meestal de grote lijnen ( en de leuke dingen). Echter als ik dit lees dan kan ik me dit soort nachten en dagen ook herinneren. Vooral als je er midden in zit is kan dit echt soms balen zijn. Gr Corry
Ja, gelukkig vergeet je dit ook weer snel. Het zal niet de dag zijn die me het meest bijblijft van onze vakantie. Maar het is wel fijn om te horen dat we niet de enige ouders zijn die er zulke dagen bij hebben zitten. Mijn ouders konden zich niet herinneren dat wij ooit zo waren, maar dat is natuurlijk al veeeel langer geleden, dus uiteindelijk vergeet je het helemaal ;-)
BeantwoordenVerwijderen