Vandaag deed ik met Sam mee aan een babyonderzoek. In Nijmegen wordt voortdurend onderzoek gedaan naar de spraakontwikkeling van baby's. Met Daniël heb ik ook al eens deelgenomen aan wat onderzoekjes. Nu voor het eerst ook met Sam. Het was een bijzondere gewaarwording.
Sam moest in een stoel met een koptelefoon op via een scherm naar mij kijken. Ik zat in de kamer ernaast en zag Sam ook via een scherm en hoorde hem via een koptelefoon. Ik moest tegen hem praten. Hij was heel erg op mij gefocust en vond het gelukkig leuk. Want ik kon wel tegen hem praten, maar ik kon hem natuurlijk niet aanraken. Na zo vijf minuutjes tegen hem gekletst te hebben, moesten we gewoon tegenover elkaar zitten en nog eens vijf minuutjes kletsen. Toen ging zijn aandacht alle kanten op en voelde hij zich veilig genoeg om de kamer eens in zich op te nemen. Eigenlijk was op dat moment alles interessanter dan mama.
Achteraf kreeg ik te horen dat ze mij vertraagd hadden afgespeeld via de video opname. De bedoeling was om te kijken of kinderen dat vreemd vinden en vanaf welke leeftijd ze door hebben dat er iets niet klopt. Sam leek het wel door te hebben, want hij bleef aandachtig kijken en ging pas 'terugpraten' toen de opname weer normaal was. Dat schijnt de 'gewenste' reactie te zijn.
Daniël had vandaag weer twee mooie uitspraken. Het lijkt erop dat zijn laatste kiezen beginnen door te komen. Hij is wat dreinerig en hij kwijlt weer veel. Vanmiddag na zijn dutje werd hij huilend wakker en gaf aan dat hij pijn had in zijn mond. Ik heb wat spul op zijn tandvlees gedaan, maar het leek me ook een goed moment voor een ijsje. Daniëls commentaar op zijn ijsje: 'Best koud!'
Later had hij een boeiend gesprek met papa.
Papa: 'Daniël zit je scheetjes te laten?'
Daniël: 'Neehee, Sam.'
Papa: 'Zit jij echt geen windjes te laten?'
Daniël: 'Sam poept!'
Sam krijgt dus nu al de schuld, dat wordt nog wat als ze straks wat groter zijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten