Op dit moment is ons bedtijd-drama weer in volle gang. Daniël staat huilend boven aan de trap en Sam ligt te huilen in zijn bed omdat hij door alle onrust ook niet kan slapen. Ik heb geprobeerd Daniël steeds zonder iets te zeggen weer terug in bed te leggen, maar het is heel moeilijk om dat vol te houden als Sam ligt te huilen. Daarom werd ik net toch boos op Daniël -omdat hij Sam wakker houdt- al helpt boosheid natuurlijk ook niet.
Gisteren toen we uiteindelijk hadden besloten Daniël geen aandacht meer te geven is hij zelf terug in zijn bedje geklommen en toch maar gaan slapen. Ik hoop dat hij dat zometeen ook doet. Hij blijft maar nieuwe dingen verzinnen. Boekje in bed, spul op zijn tandvlees smeren, Sam nog een kusje geven, enzovoort. Het vervelendste is nog wel dat allebei de mannetjes doodmoe zijn door gisteravond en vannacht (vannacht was namelijk ook drama: 1 uur Daniël, 3 uur Sam, 4.30 uur Sam en 5.30 uur Daniël) en ze zijn vandaag bovendien naar het dagverblijf geweest. Daar slaapt Sam over het algemeen nauwelijks, wat zeer frustrerend is. Gelukkig ben ik het bedritueel vandaag expres wat eerder gestart, omdat ik dit al een beetje voorzien had.
Nu weer back to basic. Daniël steeds terugleggen zonder iets te zeggen of contact te maken. Benieuwd hoe lang Daniël dat volhoudt. Het ergste blijft dat Sam nu ook heel hard huilt. Het lijkt er nu (na drie keer op en neer) op dat Daniël in bed blijft, maar ook dat Sam blijft huilen, dus nog maar eens naar boven, dit keer voor Sam.
Sam is getroost, maar Daniël was ook nog aan het huilen en om papa aan het roepen (ik had het natuurlijk afgedaan, want ik had hem steeds in bed gelegd). Ben toch maar even naar zijn kamer gegaan, zat hij op de grond in een hoekje met een boekje al huilend. Ik ben weer gezakt voor het examen serieus blijven en Daniël zonder iets te zeggen steeds terug leggen. Ik heb hem toch geknuffeld en even gewacht tot hij niet meer zo overstuur was. Toen begon hij in zijn boekje te bladeren: 'Mama kijk! Leeuw, wat doet leeuw?' En dat op die schattige Daniël-manier van hem. Dus ik moest op mijn lippen bijten om niet te lachen. Vervolgens hem weer in bed gezet, met boekje, en gezegd dat hij nog even mocht lezen en dat papa nog even bij hem komt kijken als hij thuis komt van het sporten. Nu lijkt het rustig, maar ik durf niet te vroeg te juichen.
En terecht, want hij staat alweer bovenaan de trap. 'Mama knuffelen.' Zucht, ik doe normaal gesproken niets liever dan mijn mannetjes knuffelen, maar niet als ze moeten slapen. Toch maar weer erheen, hopelijk nu voor de laatste keer vandaag...
Ik zou door alle consternatie nog vergeten dat Daniël vandaag naar de leidster toe is gelopen met de woorden: 'Ha, lekker ding!' Zo'n peuter in huis is af en toe vermoeiend, maar vooral erg vertederend en grappig.
Waar pikt Daniel die woorden/zin op??
BeantwoordenVerwijderenPs. Hoop dat je de strijd voor vannacht nu gehad hebt en ze heerlijk doortukken!!