Van de zomer hebben we een poosje wat geoefend met het potje met Daniël. Hij heeft toen een keer of vijftien op het potje geplast en ook eens één keer op het potje gepoept. Uiteindelijk hebben papa en ik toen niet doorgepakt en hebben we de 'potjestraining' verwaarloosd. Vandaag ging Daniël met mij mee naar de wc en wilde vervolgens zelf ook graag 'een plasje doen.'
We waren bij mijn ouders, maar opa en oma hebben ook al -speciaal voor Daniël- een potje in huis gehaald, dus dat haalde ik vlug te voorschijn. Ik plantte meneertje erop. Het eerste wat hij deed was een wind laten, hij zei: 'Poepje gedaan!' Hij stond op en draaide zich om, om direct het resultaat van de gedane arbeid te bewonderen. Teleurgesteld dat er niets in het potje zat, ging hij maar weer zitten.
Ik liep even weg om zijn luier weg te gooien. Toen ik terug kwam was Daniël helemaal trots: 'Kijk es! Kijk es! Plasje gedaan!' En ja hoor, hij had geplast: op de vloer, over zijn broek en rompertje en een ieniemienie klein beetje in het potje... Ik heb hem toch maar de hemel in geprezen.
Vanavond bracht papa Daniël naar bed. De afgelopen dagen werkte het prima om hem in het donker achter te laten. Hij nestelde zich dan in zijn nieuwe bedje en viel zonder al te veel commentaar in slaap. Even nadat papa Daniël er net in had gelegd, bracht ik Sam naar boven. En wat had mijn slimme oudste nu gedaan? De grote lamp aan! Ik zag het door het raampje boven de deur. Toen ik mijn hoofd om het hoekje van de deur stak, zat hij met een boekje in bed te 'lezen'.
Het was natuurlijk wachten tot dat een keer zou gebeuren. Ik had alleen niet verwacht dat hij het al zo snel in de smiezen zou hebben. Maar, wat moet je daar nou toch mee? Dan kunnen we misschien maar beter het nachtlampje weer in ere herstellen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten