We hebben een wonderkind. Uiteraard vind ik mijn eigen kinderen de liefste, slimste en mooiste van de hele wereld, maar vandaag zei Sam zijn eerste woordje. Echt waar! Met nog geen zes maanden. Een unicum, zeer opzienbarend. Het klonk als: 'Papa.' En hij zei het ook nog toen papa hem een kus kwam geven. Dus ja, één en één is twee, ons kind kan al praten, toch?!
Onze oudste lijkt op zijn mama -net zo'n boekenwurm- hij wil tegenwoordig ook al lezen in bed. Net was hij wanhopig hard aan het huilen en 'mama' aan het roepen. Ik ging nog even bij hem kijken en toen vertelde hij me waarom hij zo verdrietig was. Hij wilde 'Nijntje vliegt' graag mee naar bed. Die heb ik hem toen maar gegeven. Nu is het stil, hij is vast nog stiekem zijn boek aan het uitlezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten