Dag 98 Opstandig

    Soms is Daniël -een beetje- opstandig. De laatste tijd wil hij niet zoveel drinken. Steeds als ik vraag of hij iets wil drinken zegt hij 'Nee'. Nou is dat natuurlijk niet gek, gezien zijn leeftijd, maar telkens als ik hem dan toch iets voorschotel, drinkt hij er eigenlijk amper van. Zelfs niet als het iets is wat hij normaal gesproken lekker vindt. Nu had hij vorig weekend al een paar dagen weinig goede plasluiers en begon ik me toch een beetje zorgen te maken. En toen ging ik -heel onhandig- pushen en smeken. 'Drink nou wat! Daniël, je moet wel een beetje drinken. Wil je soms liever melk? Thee? Sap?' Eerst bij het ontbijt, later bij het fruit en uiteindelijk ook bij de lunch en na zijn dutje, steeds wanhopiger.
   Zaterdagmiddag waren we bij opa. Ook daar zat ik er bovenop dat hij wat zou drinken. Hij kreeg in eerste instantie chocomel, dat had hij nog nooit gehad, maar ik dacht: 'Dat vindt hij vast lekker. Misschien trekt dat hem over de streep.' Het commentaar van zoonlief: 'Niet lekker!' Dan maar gewoon sap er neerzetten. Daar dronk hij nauwelijks van.
   Inmiddels was Daniël in een opstandige bui, door al dat gedram van mij. Op tafel staan bij opa de welbekende twee doosjes (zie Dag 80) één met tumtummetjes en de ander met kleurpotloodjes. In de eerste werd natuurlijk bij binnenkomst al direct gegraaid. Toen Daniël even later weer een poging waagde om wat tumtummetjes te bemachtigen, verbood ik hem dat. Boos pakte Daniël toen maar een potloodje uit het andere doosje. 'Wacht, ik pak even een papier voor je,' zei ik poeslief. 'Op tafel tekenen!' riep hij boos en zette het potlood op tafel. Daardoor moesten we hem ook nog de potloodjes afpakken, dat werd ons natuurlijk niet in dank afgenomen.
   Vervolgens bleef hij maar om nog een 'snoepetje' bedelen. Toen heb ik iets heel stoms gedaan. Ik heb gezegd dat hij pas een snoepje kreeg als hij wat zou drinken. Wat een drama! Helemaal niet handig aangepakt van mij. Eigenlijk realiseerde ik me dat al zodra ik het eruit had gefloept. Maar ik moest wel voet bij stuk houden, ik had het nou eenmaal -heel stellig- gezegd. Daniël ging over de rooie. Opa zat in een lastige positie, want gunde Daniël een snoepje, maar kon moeilijk tegen mij ingaan. Een vreselijke machtsstrijd, die alleen maar slecht kon aflopen. Dat gebeurde dus ook. Daniël dronk geen slok en kreeg dan ook geen snoepje. (Ik kreeg stiekem wel wat mee naar huis van opa.) Uiteindelijk wandelden wij met een brullend kind in de buggy naar huis en bleef opa waarschijnlijk ook met een beetje een kater achter.
   Thuis heb ik het goed gemaakt met mijn lieve mannetje. Ik heb hem gezegd dat ik het niet zo handig had aangepakt, mijn excuses aangeboden en hem alsnog de snoepjes gegeven. Vervolgens heb ik het hele drinken maar losgelaten. Ik ga er gewoon vanuit dat hij zich vanzelf meldt als hij vocht tekort komt.