Dag 95 Gered door de Ipad

   Vandaag vierde een goede vriendin van mij haar verjaardag. Toen de mannetjes wakker waren van hun middagdutjes, gingen we die kant op. Deze vriendin heeft (nog) geen kinderen en daarom ook geen speelgoed in huis (hoewel ze vandaag bedacht dat het misschien een goed idee was om wat speelgoed in huis te halen voor alle kinderen van vrienden en familie die over de vloer komen). Ik had er helemaal niet bij stilgestaan dat het handig was om wat te spelen voor Daniël mee te nemen.
   In eerste instantie wist Daniël zich -na de kat uit de boom gekeken te hebben- even te vermaken met serpentines die bij een cadeautje zaten. Hij versierde zichzelf en Sam, maar al gauw had hij daar weer genoeg van. Tja, Daniël vond dat als er geen speelgoed was, wij hem maar moesten vermaken, en begon aan ons te trekken: 'Handje, lopen!' eist hij dan. Uiteindelijk ging papa toen maar even met hem naar buiten.
   Sam vermaakte zich wel, die heeft nog niet veel nodig om zich te amuseren. Zijn eigen tenen bijvoorbeeld, doen het erg goed. Als hij dan ook nog sokken uit kan friemelen, is hij helemaal een poosje zoet. Draaien is ook nog steeds een uitdaging. Vooral van de buik terug naar de rug. Vandaag was er bovendien een leeftijdsgenootje van hem, daarmee lag hij samen op een kleed op de grond -niet dat ze al veel contact maakten, maar toch.
   Papa en Daniël bleven natuurlijk niet eeuwig buiten, toen ze terug kwamen begon ik me al voorzichtig zorgen te maken dat we snel naar huis zouden moeten gaan als het vervelen van Daniël over zou gaan in vervelende Daniël. Tot ik de Ipad zag! Yes, ze hebben een Ipad realiseerde ik me. Die hebben we thuis ook en daarmee kan Daniël -eigenlijk heel slecht- zich uren vermaken. Hij weet inmiddels al precies hoe dat ding werkt. Hij kijkt thuis ook heel vaak af en toe. Dus hij kroop met de Ipad naast mijn vriendin op de bank en koos het ene na het andere tekenfilmpje op youtube. Hij vermaakte zich prima en wij hadden er geen omkijken naar. Leve de Ipad!