Dag 97 Over vast voedsel en mama die haar best doet

   Vandaag heeft Sam een nieuwe mijlpaal bereikt, hij heeft een broodkorst gegeten. Nou ja, geen hele natuurlijk, maar een deel ervan. Gisteren heb ik met de moed der wanhoop een consulente gebeld van 'Borstvoeding Natuurlijk' omdat de nachten echt alweer meer dan een week -of zijn het er alweer meer dan twee?- zo slecht zijn. Zij gaf aan dat het vaak voorkomt rond de periode dat kinderen van vloeibaar naar vast voedsel gaan, dat ze 's-nachts meer voedingen vragen. Ze dacht dat het zou gaan helpen als Sam meer vast voedsel gaat eten. Ik probeer dat daarom nu in een stroomversnelling te krijgen en het lijkt te lukken. Behalve die broodkorst heeft hij ook een half peertje gegeten vandaag, dus het begint ergens op te lijken! (Tot nog toe at hij -met veel pijn en moeite- twee of drie hapjes fruit.)
    Ik las trouwens net voor de zekerheid nog maar even in 'Oei ik groei' of het een sprongetje zou kunnen zijn. En, ja hoor, rond deze tijd precies is er ook een sprongetje waardoor kinderen vaak onrustig zijn. Nu heb ik een dubbele verklaring. Nou even doorbijten en over een week of twee is de sprong gemaakt en is Sam redelijk gewend aan wat vast voedsel. Dan zal -ongetwijfeld- zeker weten- vast- toch?- de nachtrust terug zijn.
   Net had Daniël een poepluier en ging ik hem verschonen. Voor het gemak de gelegenheid, midden in de kamer op de grond. Toen ik klaar was en zijn broek aan het ophijsen was, zei mijn kleine man: 'Goed zo, mama!' Waarop papa vroeg: 'Deed mama het goed?' Zegt Daniël: 'Ja hoor. Mama, best gedaan.' Pfff, wat een wijsheid voor een tweejarige...