Vanaf het moment dat we er waren, was Daniël door het dolle heen. Sterker nog, al op de parkeerplaats speurde hij de bomen af om daarin apen te ontdekken. Springend en dansend ging hij vervolgens door de dierentuin heen. (Waarbij hij steeds -bijna- tegen andere bezoekers opliep.) Bij de olifanten riep hij dat hij de giraffen wilde zien, bij de leeuwen wilde hij dat nog steeds, dus wij naar de giraffen. Eenmaal daar aangekomen wilde hij graag de apen zien. Die waren trouwens erg leuk om te zien, want die hadden net eten gekregen. Toen kwam het, Daniël wilde een panda zien. Hij bleef het maar herhalen: "Panda zien, panda zien!" Voorzichtig probeerde ik hem duidelijk te maken dat ze in deze dierentuin geen panda's hebben. Hij bleef er een hele tijd over bezig. Uiteindelijk boden de gewone beren de gewenste afleiding en was Daniël de panda weer vergeten.
Op weg naar buiten zagen we nog een olifant die helemaal van lichtjes was gemaakt. Daniël wilde er graag op zitten. Ik zei: "Daar kun je niet op zitten." Als in: dat ding is er niet op gemaakt om op te zitten. Dat werd door Daniël echter anders opgevat. Hij verkondigde: "Mama mij leren!" Hij dacht: wat ik nog niet kan, dat kan ik leren. Wat op zich een prima instelling is natuurlijk...
Als je deze schattige foto ziet, snap je meteen dat Daniël een panda wilde zien.
Deze foto van moeder en kind is genomen in San Diego Zoo, juli 2012.
Jammer genoeg een beetje te ver weg om even te gaan kijken...
Deze foto van moeder en kind is genomen in San Diego Zoo, juli 2012.
Jammer genoeg een beetje te ver weg om even te gaan kijken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten