Daniël lezen we trouw voor, al sinds hij zes of zeven maanden was eigenlijk dagelijks. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat hij zo goed praat voor zijn leeftijd. Ik moet eerlijk bekennen dat dat er bij Sam vaak bij inschiet. Af en toe komt het ervan om hem voor het slapen voor te lezen. Als hij zelf niet te moe is en er de rust voor is. Vaak is bedtijd nu een hectisch gebeuren, met twee kinderen waarbij de luier verschoond moet worden, de pyjama aangedaan moet worden en de tanden gepoetst moeten worden. Vaak ook is het voor Sam al net iets te laat en is hij al te moe. Steeds neem ik me voor om hem ook regelmatig te gaan voorlezen, nu moet ik het alleen nog waarmaken.
In het begin was ik degene die Daniël voorlas, maar op een gegeven moment wilde Daniël steeds door papa worden voorgelezen. Als we hem vroegen: "Wie moet er voorlezen?" Dan was het antwoord eigenlijk al maanden: "Papa!" Tot vandaag, vandaag mocht ik ineens voorlezen, wat een eer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten