Dag 199 Leren luisteren

   Zijn er tips en trucs om je kind te leren luisteren? Een beetje zoals bij een hond misschien? Hoewel ik daar ook geen ervaring mee heb. Belonen met koekjes? Af en toe de neus door de eigen behoefte halen? Of is dat niet de manier bij honden? Het lijkt me in elk geval bij kinderen niet pedagogisch verantwoord. Maar we moeten wel iets gaan verzinnen, want Daniël luistert echt heel slecht (al poept hij gelukkig vooralsnog niet in de woonkamer). Een paar voorbeelden:
   Als je Daniël uit de auto haalt (gisteren) of als je voor hem de deur openmaakt zodat hij de winkel uit kan lopen (vandaag) dan zet hij het vaak direct op een rennen -voor je je kont kunt keren- zelfs of juist? als je heel duidelijk hebt gezegd dat hij bij je moet blijven en dat hij op de stoep moet blijven. Gisteren en vandaag rende hij pardoes de straat op. Gisteren kwam er een auto aan en moest papa ervoor springen. Levensgevaarlijk. Maar wat is het alternatief? Hem steeds aan een riem meenemen, zoals een hond? Hem steeds bij zijn capuchon vasthouden? Dat probeerde ik vandaag waarop Daniël voortdurend zei: "Mama, mij los houden! Mama, ikke zelf lopen!"
   Als je tegen Daniël zegt dat hij zachtjes moet doen met zijn spullen, omdat ze anders kapot gaan, gaat hij gewoon door met rammen. Zo was hij vandaag met een plastic microfoon op de grond aan het slaan -waarschijnlijk omdat dat een grappig geluid geeft- en hij luisterde niet toen we hem zeiden daarmee op te houden. Even later was het: "Kijk papa, stuk! Maken?" Of papa de kapotte microfoon weer kon repareren. Als hij nou gewoon meteen naar ons had geluisterd...
   Als Daniël met zijn eten zit te spelen, waarbij hij de hele boel ondersmeert en papa en ik zeggen dat hij niet met zijn eten mag viezeriken, dat we zijn bord anders afpakken, gaat hij gewoon verder met rommelen. Wanneer we dan daadwerkelijk zijn eten weghalen, zet hij het op een brullen waarmee hij ook niet meer lijkt te stoppen en waarvan het niet gezelliger wordt aan tafel. Is dit te voorkomen? Moeten we hem maar laten begaan? Of moeten we leren omgaan met een brullend kind aan tafel? Gaat het overal met enige regelmaat zo? Hoort het erbij?
   Vanavond bij het naar bed brengen zei papa tegen Daniël: "Je moet wel naar ons luisteren he?" Antwoordde Daniël vrolijk: "Ja he!" Waarop papa zei: "Maar jij luistert niet he?" Zei Daniël eigenwijs: "Nee he!" Waarna hij zelf heel hard moest lachen. Grrr, volgens mij doet hij het erom! Papa en ik konden trouwens niet anders dan met hem mee lachen... Zucht!