Daniël sleept Woezel overal mee naartoe. Ook naar het kinderdagverblijf. Dat is natuurlijk gedoemd om een keer mis te gaan en vandaag was het zover. Daniël en papa hadden er allebei niet aan gedacht om hem weer mee naar huis te nemen. En nu moet Daniël het vannacht zonder Woezel zien te redden.
Bij het naar bed brengen werd het een probleem.
Daniël: "Waar is Woezel nou?"
Ik: "Bij de kindjes. Woezel slaapt vannacht bij de kindjes, morgen gaan we hem weer ophalen."
Daniël: "Ik mee Woezel ophalen?"
Ik: "Ja hoor, jij mag mee als we Woezel gaan halen."
Daarmee leek het afgedaan. Leek. Papa en ik gingen weg en Daniël zou gaan slapen.
Na een paar minuten was hij echter flink aan het huilen.
Daniël: "Slaapt Woezel bij de kindjes?"
Ik: "Ja Woezel slaapt daar en de juf geeft hem eten."
Daniël: "Oké."
Ik beloofde Daniël nog een keer dat we Woezel 's-ochtends meteen zullen gaan ophalen. Ik stopte hem nog eens in en ging weer naar beneden.
Een paar minuten later was Daniël weer aan het huilen. Ik heb het even afgewacht maar ben toch maar weer naar boven gegaan. Ik vertelde Daniël dat Woezel net had gebeld en dat hij had gezegd dat Daniël maar lekker moest gaan slapen. Dat Woezel zelf ook lekker zou gaan slapen en dat ze elkaar morgen weer zien. Ik geloof dat Daniël daardoor gerustgesteld werd en dat hij nu eindelijk is gaan slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten