Langzaamaan dreig ik in een wandelende zombie te veranderen. Sam lijkt zover te zijn dat hij nieuwe tandjes gaat krijgen (of anders maakt hij een sprongetje). Hij huilt weer 's-nachts terwijl het eindelijk een beetje goed ging. Hij wordt sinds het weekend steeds rond half vijf wakker en slaapt dan niet meer tot tegen zessen, tot we hem met de moed der wanhoop dan maar een flesje geven. Na de fles slaapt hij dan toch nog een paar uur en kunnen we -als we vrij zijn althans- zelf ook nog even slapen. Dat is al behoorlijk vermoeiend. Dus afgelopen maandag hield het al niet over toen ik naar mijn werk moest.
Vannacht sloeg echter alles. Ik kon wegens koude voeten de slaap niet goed vatten. Ik lag er wel om tien uur in, maar het was denk ik tegen twaalf uur voor ik in slaap viel. Rond half drie begon Sam te spoken. Tussen half drie en half vijf ben ik minstens vier keer bij hem geweest, en heeft Sam bijna voortdurend gehuild. Twee keer moest ik een poepluier verschonen - hij huilde dus niet voor niets. Van half vijf tot kwart over vijf sliep hij drie kwartier -en lag ik weer wakker met koude voeten- waarna hij weer heel hard brullend wakker werd. Toen heb ik hem een fles gegeven, in de hoop dat hij daar knock-out van zou gaan.
Even leek het rustig in huis, ik nam me voor om te slapen zo lang als de jongens zouden slapen, ook als dat zou betekenen dat ik te laat zou komen op mijn werk. Ik hoopte op twee en half uur slaap tot half negen. Maar nee, het was me niet gegund, Sam huilde om kwart voor zeven alweer hartstochtelijk. Toen nam ik hem maar mee naar beneden en ben ik me lichtelijk wanhopig gaan klaarmaken om te gaan werken.
Met maximaal drie uur nachtrust voelde ik me een wandelende zombie, maar uiteindelijk heb ik mijn werkdag volgemaakt. Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik niet zo productief was als anders. Papa en ik hebben ons nu voorgenomen Sam een paracetamolletje te geven als hij het vannacht weer op een brullen zet, hopelijk, hopelijk, hebben we dan voor het eerst in vijf of zes dagen weer een fatsoenlijke nacht...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten