Dag 194 Inspiratieloos

   Na bijna tweehonderd dagen, zit er wel eens een dag tussen dat ik geen weinig inspiratie heb. Zoals vandaag bijvoorbeeld. Soms ben ik dan bang dat het niet terug komt, dat ik vanaf vandaag niets meer kan verzinnen meemaak om over te bloggen. Dat mijn project dan -na al die dagen- alsnog in het water valt. Dan troost ik mezelf met de gedachte dat ik nu gewoon zo moe ben, dat er daarom niets in me opkomt en dat er morgen vast weer heel veel spannende dingen staan te gebeuren.
   Haast wanhopig loop ik in gedachten de dag nog eens na.
   Zal ik schrijven dat Daniël vanmorgen bijtijds wakker was, eerder dan Sam, maar dat ik inderhaast bijna de kamer van Sam opliep omdat ik dat niet verwachtte? Nee, dat is niet grappig genoeg.
   Zal ik schrijven dat ik vanmorgen de kinderen wegbracht toen ook de school begon en dat ik de auto niet kwijt kon? Dat ik uiteindelijk zo strak tussen twee auto's in stond geparkeerd, dat ik de deur niet ver genoeg open kreeg om de maxi-cosi uit de auto te krijgen? Dat ik daarom Sam in mijn armen moest dragen met Daniël aan de hand? Mwah, daarna gebeurde er niets spannends meer en zo klungelig of ingewikkeld was dat nou ook weer niet.
   Is het leuk om te vertellen dat Sam vandaag bij het kinderdagverblijf wél goed sliep? Niet echt boeiend. Dat de mannen allebei geen zin hadden om te eten vanavond, maar dat Daniël vervolgens wel om snoepjes en koekjes vroeg? Of dat we rond bedtijd nog drie keer bij Daniël zijn geweest omdat hij steeds iets nieuws verzon om ons naar boven te lokken? Niet bijster interessant.
   Zal ik er dan maar gewoon vanuit gaan dat er morgen heel veel leuke, spannende, grappige en interessante dingen gebeuren waarover ik dan 's-avonds een hartstikke goed blogje kan schrijven? Daar ga ik voor! Voor wie dit leest: tot morgen, als dit enigszins slaapverwekkende berichtje, je tenminste niet heeft afgeschrikt.