Vandaag was het weer zover, dokter Daniël ging weer aan de slag. "Ga maar op de bank liggen, mama," zei hij. Nou dat laat ik me natuurlijk geen twee keer zeggen. Met toestemming van mijn kind languit op de bank, heerlijk! Eerst ging hij naar mijn hart luisteren. Vervolgens moest er wat zalf op mijn buik gesmeerd worden en keek hij even in mijn oren. Daarna was het tijd om te eten.
Ja, je leest het goed. Mijn dokter zorgt erg goed voor me. Hij ging ijsjes voor me halen en pannenkoeken. "Hier, ijs," of "hier, pannenkoek," zei hij dan en stopte zijn wijsvinger bij mij in de mond. Even later vroeg hij dan heel bezorgd: "Buikpijn, mama?" Ja natuurlijk kreeg ik buikpijn van al dat eten. Dat moest dan uiteraard weer verholpen worden.
De buikpijn behandeling ging alsvolgt. Ik moest mijn buik ontbloten en Daniël ging met zijn plastic spuitje in mijn navel spuiten. "Pannenkoek en ijs wegspuiten!" verkondigde hij daarbij heel serieus. Zou er een carrière voor hem zijn weggelegd als plastisch chirurg?
NB Hij verzint dit dus helemaal zelf...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten