Dat bracht me op het idee om eindelijk eens laarsjes voor Daniël te kopen. Daniël vindt het -net als de meeste peuters- heerlijk om in de passen te stampen, maar hij had nog geen regenlaarzen. De hoogste tijd dus, want zijn schoenen zijn niet zo heel waterbestendig. En Daniël stampt als hij de kans krijgt in elke plas die hij ziet.
Ik was pas aan het eind van de middag thuis en het was alweer donker. Ik besloot Daniël toch zijn laarsjes vast te geven, met daarbij de belofte dat hij er morgen mee in de plassen zou mogen stampen. Daniël was helemaal blij met zijn 'nieuwe schoenen'. Hij deed ze meteen aan en wilde ze ook niet meer uitdoen. Zelfs niet toen hij erachter kwam dat je er niet zo goed mee kunt klimmen en traplopen. Ook niet toen hij merkte dat ze onhandig waren bij het spelen met de treinrails. Hij was er zelfs het liefst mee gaan slapen, maar dat ging papa en mij toch wat te ver.
Joehoe! Mijlpaal! De helft van mijn project...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten