Verstoppertje spelen is op het moment het favoriete spelletje van Daniël. Hij gaat dan in het donker in de trapkast staan tot papa zich heeft verstopt. Soms telt hij ook: "Eén, twee, wie niet weg is (is ge-) sien, ik kom!" En het is dan aan papa om weer een originele plek te verzinnen om zich te verstoppen. Nog best lastig in onze -niet extreem grote- woonkamer, al helemaal als je ongeveer 1 meter 85 lang bent.
Vanmorgen wilde Daniël weer verstoppertje spelen met papa. Papa zei: "Even wachten Daniël. Ik moet het plastic buiten zetten en de kliko aan de weg, dan gaan we daarna verstoppertje spelen. Ik ben bijna klaar." Even later kwam papa terug. Daniël zag hem niet binnenkomen en papa verstopte zich meteen. "Ik ben verstopt," riep hij naar Daniël, "kom me maar zoeken." Daniël speelde onverstoorbaar verder. Ik zei: "Daniël, ga papa eens zoeken dan." Maar Daniël antwoordde doodleuk: "Even wachten. Ik ben even bezig. Ik ben bijna klaar." Schaterlachend kwam papa weer tevoorschijn.
Zonet bij het naar bed brengen ging papa zich boven verstoppen terwijl ik Daniël zijn pyjama aandeed. Toen we klaar waren mocht Daniël papa gaan zoeken. Papa zat op een erg lastige plek, Daniël kon hem echt niet vinden. "Maak eens een geluidje," zei ik daarom tegen papa. Dat hielp een beetje, al kon Daniël papa nog niet meteen vinden - hij zat onder onze dekens op het bed verstopt. Uiteindelijk plantte ik Daniël maar bovenop de dekens en papa. Grote lol natuurlijk.
"Nou ikke, nou ikke," zei Daniël. Hij ging ook onder de deken liggen. Vrijwel meteen zei Daniël terwijl hij zelf verstopt zat: "Maak eens een geluidje!" Hij snapt blijkbaar nog niet helemaal hoe het werkt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten