Vanavond aan tafel hadden we met zijn vieren de slappe lach. Sam niesde en papa deed hem na. Sam schaterde het uit. Daniël wilde Sam ook aan het lachen maken, dus die ging ook doen alsof hij moest niezen. Zo waren papa en Daniël steeds om de beurt aan het niezen en kwamen we allemaal niet meer bij van het lachen.
De laatste weken moet een aantal knuffels van Daniël mee naar beneden als hij heeft geslapen. Woezel is daar altijd bij en dan meestal ook nog Geitje en Beertje. Hij kan zich er heerlijk aan vastklampen als hij verdrietig is - bijvoorbeeld omdat hij iets niet mag. Van de week was Daniël heel verdrietig geweest. Toen ik hem daarna knuffelde -tijdens een wandeling- zei hij tegen me: "Dadelijk thuis ga ik Woezel lekker knuffelen." Gisteren waren we Woezel haast vergeten mee naar huis te nemen toen we bij vriendinnetje J. (Daniëls kalverliefde) waren. Gelukkig dachten we er nog aan toen ik de auto al had gestart, anders was het vast drama geworden met slapen.
Vanavond was ik degene die Daniël ging voorlezen voordat hij moest gaan slapen. Na het verhaaltje legde ik hem in bed, maar kwam er meteen achter dat het bed een beetje leeg was, de belangrijkste knuffels misten. Dus ik zei tegen Daniël dat ik beneden even Woezel, Geitje en Beertje zou gaan pakken. Nou dat viel even tegen. Papa en ik konden ze nergens vinden. We keken in de mandjes waar speelgoed in zit, in de grote speelgoedkist, onder de tafels, in Sams kinderstoel. We prakkiseerden, waren de knuffels mee geweest naar opa en oma? Hadden we ze daar laten liggen? Nee, dat was het niet. Uiteindelijk keek ik in de trapkast, daar lagen ze -bij het oud papier. Ze hadden vanmiddag mee verstoppertje gespeeld en een erg goede verstopplek gevonden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten