Vandaag gingen papa en ik Daniël samen ophalen bij het dagverblijf. De kinderen waren buiten aan het spelen en we zagen ons mannetje al staan. Hij stond samen met een meisje te kijken naar het speeltoestel op het schoolplein ernaast, Daniël leek iets aan het meisje uit te leggen. Het zag er erg schattig uit. Ze zagen ons niet aankomen.
Toen we het plein opliepen kwamen ze ons hand in hand tegemoet gelopen. ''Ha Daniël!'' zei ik. ''Nee, ik ben niet Daniël, ik ben mama,'' antwoordde Daniël. ''En dit is papa,'' voegde hij eraan toe, daarmee bedoelde hij het meisje dat naast hem liep. Tegen zijn vriendinnetje zei hij: ''Deze mama,'' (daarmee bedoelde hij zichzelf) ''gaat zo fietsen.'' De leidster vroeg nog of Daniël niet papa was en het meisje mama, maar nee, Daniël had -zoals gewoonlijk- de vrouwenrol weer op zich genomen.
Op de fiets vroeg Daniël: ''Mag deze mama zo tv kijken?'' Ik antwoordde dat deze mama moest koken. Dat vond hij prima, maar jammer genoeg bedoelde Daniël toen toch ineens weer mij met 'deze mama'. Ik ben bang dat dat ook zo is als de afwas gedaan moet worden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten