Sinds een paar dagen is de houten spoorweg hier weer helemaal hip. Van de winter zaten Daniël en papa dagelijks samen op de grond om een spoorbaan te leggen en met de treinen te spelen. Intussen was de trein alweer maanden uit de gratie, maar nu dus een come-back. Er is echter wel wat veranderd. Afgelopen winter sliep Sam nog heel veel en kroop hij nog niet echt. De gebouwde baan was dus beschermd tegen graaiende (baby)handjes. Nu niet meer, Sam wil graag meespelen wat inhoud dat hij de baan binnen de kortste keren volledig overhoop haalt.
Gisteren besloot ik Sam maar even in de box te zetten, zodat Daniël een poosje met de trein kon spelen, zonder dat het spoor meteen weer gesloopt werd. Dit tot groot ongenoegen van Sam. Die was not amused in de box en dat liet hij horen ook.
Vandaag vroeg Daniël: ''Zet je Sam even in de box mama?'' Nou even dan, maar na een poosje vond ik het toch wat sneu voor Sam. Ik probeerde een andere tactiek. Ik liet Sam achter het loopautootje aan lopen. Dat werkte voor minder dan drie meter, toen kroop hij vliegensvlug naar het spoor. Oké, Sam wilde dus echt graag meespelen met de trein. Ik bedacht een nieuwe oplossing. Ik maakte een mini-spoortje voor Sam met een eigen treintje voor hem. Dat hield hem maar liefst twee minuutjes bezig, waarna hij toch weer op de baan van Daniël afging. Dit uiteraard tot ongenoegen van Daniël.
Groot dilemma dus. Als Daniël rustig wil spelen, zit Sam boos in de box. Als Sam zijn vernielende gang kan gaan, wordt Daniël boos. Iemand een goede oplossing paraat?
Ha birgit!
BeantwoordenVerwijderenEen oplossing: de trein en rails op een grote houten plaat. Die leg je op een tafeltje waar Sam niet en Daniël wel bij kan. Zo doen wij dat met de duplo trein, en je breekt zelf je nek niet over de rails op de grond.