Dag 311 Moederliefde

   Morgen is het Moederdag. Natuurlijk is het leuk dat er een dag is waarop je als moeder in het zonnetje wordt gezet. Ik ga morgen dan ook zeker genieten van het uitslapen, de door de leidsters gemaakte zelfgemaakte cadeautjes en van het door papa gemaakte ontbijtje op bed. Maar uiteindelijk is het (in deze tijd, of is het altijd zo geweest?) ook een commercieel feestje en wordt je verwend omdat het nou eenmaal Moederdag is. Het meest geniet ik als mama toch van de oprechte momenten met de kinderen.
   Sam bijvoorbeeld weet sinds ongeveer een week wat 'een kusje' is. Als ik nu vraag aan Sam: ''Krijgt mama een kus?'' dan geeft hij me een kusje met open mond, lekker nat. Van de week toen hij even bij me in bed lag, begon hij me spontaan een heleboel kusjes te geven, dan smelt ik dus gewoon! Dan zie je me nog minstens een uur met een -natte- glimlach om mijn mond rondlopen.
   Van de week kwam Daniël naast me lopen toen we aan het wandelen waren. ''Mama, mij handje geven?'' vroeg hij. En even later zei hij: ''Mama, ik vind jou lief!'' Zo maar, spontaan uit zichzelf. Of vandaag, toen hij bij me kwam en vroeg: ''Even knuffelen mama?'' Of toen ik een appeltaart had gebakken en Daniël een hapje had genomen en uit zichzelf zei: ''Jij heeft lekker gekookt mama.'' Dat zijn de onvergetelijke momenten, de momenten waarop mijn moederhart een slagje overslaat. Dat zijn de momenten waarvoor je het allemaal doet.
   En morgen die verwennerij? Dat is mooi meegenomen! En uiteraard dik verdiend...