Vanmorgen wilde ik even een paar boodschappen doen. Ik wilde daarvoor niet de auto pakken. In principe probeer ik voor de kleine stukjes zo min mogelijk gebruik te maken van de auto om het milieu en benzine te sparen. Met de fiets vond ik ook niet echt handig, want waar laat je de boodschappen als je al een kind voor- en achterop hebt zitten? Ik besloot dus dat we te voet moesten gaan.
Daniël de hele weg zelf laten lopen is eigenlijk geen optie, hij luistert daarvoor niet lang genoeg goed naar me. In het begin gaat het meestal nog wel, maar als zijn energie minder wordt, werken zijn oren op de een of andere manier ook minder goed. Voor de draagzak op mijn buik wordt Sam eigenlijk wat te zwaar, maar hem op mijn rug knopen in de draagdoek is qua gewicht goed te doen. Dat leek me het beste plan, Sam op mijn rug en Daniël in de kinderwagen. Probleem is alleen dat ik nog niet zo handig in ben in het knopen op mijn rug.
Uiteindelijk ging het als volgt: Daniël riep dat hij wel op mijn rug wilde. Dat leek me een goed plan, want met Daniël kan ik praten en dus beter oefenen met knopen. Ik bond Daniël op mijn rug maar dat voelde niet stevig genoeg en te zwaar (achteraf had ik het niet goed gedaan). Ik besloot toch Sam op mijn rug te knopen. De eerste keer zat hij niet goed genoeg. Ik wikkelde hem weer uit. De tweede keer deed ik het anders en voelde het beter, maar vertrouwde ik het toch niet helemaal. Ik wikkelde hem weer uit. Sam had het op dat moment gehad met knopen en begon moe te worden. Ik dacht: ''Dan toch maar de draagzak.'' Met Sam op mijn buik en Daniël in de wagen stond ik een half uur na de eerste poging dan eindelijk buiten - begon het te regenen! Helemaal chagrijnig besloot ik toch maar de auto te pakken.
(En arme papa, die me op dat moment belde, kreeg de volle laag.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten