Vannacht werd Daniël even na vieren wakker. Hij huilde hartstochtelijk, dus ik ging hem troosten. Eigenlijk wilde hij niet meer gaan slapen, hij ging rechtop in bed zitten, maar ik zei dat hij het toch moest proberen en ik ging weer terug in bed. Even later hoorden we hem nog even sputteren en toen was het een poos stil. Rond vijf uur -ik sliep net weer- hoorden we 'trippel-trippel-trippel'. Daniël stond op onze kamer en kroop aan papa's kant in ons bed. Hij weet volgens mij dat hij dat bij mij niet voor elkaar krijgt.
Ik werd er behoorlijk chagrijnig van. Ik vind namelijk dat Daniël altijd in zijn eigen bed moet slapen en alleen bij ons mag komen liggen als de ochtend is begonnen. Ik snauwde dus iets in die geest tegen papa en lag flink te balen. Ik kan al minder goed slapen als Daniël bij ons ligt, maar omdat ik ook nog opgefokt was, lukte het natuurlijk helemaal niet meer. En ja hoor, toen ik net weer even ingedut was, begon Sam te huilen... Tot overmaat van ramp was het ook nog mijn beurt om op te staan vandaag. Ik ben dan ook erg blij dat ik morgenochtend mag blijven liggen!
PS Voor de goede orde heb ik vanmorgen met papa afgesproken dat hij moet gaan zorgen dat Daniël er geen gewoonte van maakt om bij ons in bed te kruipen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten